Praca Magisterska
Czy oddałbyś to, żeby pozbyć się lęku? Czy oddałbyś to, żeby pozbyć się strachu?
"Wystawa „Czy oddałbyś to, żeby pozbyć się lęku? Czy oddałbyś to, żeby pozbyć się strachu?” była kompleksową, wielowarstwową instalacją artystyczną, która łączyła elementy przestrzenne, dźwiękowe, wizualne i performatywne.Przestrzeń wystawy została zaprojektowana w sposób, który angażował widza na różnych poziomach percepcyjnych, poczynając od publicznej interakcji poprzez plakaty i ankiety umieszczone w przestrzeni miejskiej, które były dostępne za pomocą kodu QR. Po wejściu do sali wystawowej, widzowie napotykali dużą zasłonę, na której artysta umieszczał odpowiedzi zebrane z ankiety, symbolizując proces tworzenia i interakcji z publicznością.
Zasłona stała się przestrzenią informacji, pełną cytatów z mediów, artykułów i memów, które były zestawione w celu wywołania poczucia przytłoczenia i lęku.
Przestrzeń za zasłoną była podzielona na dwie warstwy – jedną z lokalnymi, islandzkimi gazetami, a drugą z międzynarodowymi materiałami w języku angielskim, które miały symbolizować różnorodność kulturową i językową, a także podziały społeczne. W centralnej części sali znajdowała się przestrzeń oddzielona przez transparentny jedwabny materiał, w której umieszczono kryształową kulę stojącą na metalowym stelażu, przez którą widzowie mogli oglądać film przedstawiający naturę – symbolizujący ucieczkę i ukojenie w obliczu współczesnych lęków. Film w kuli stanowił metaforę wieczności natury, w przeciwieństwie do ulotnych i przytłaczających informacji z mediów..
Kliknij na zdjęcie, aby powiększyć. Możesz przeglądać zdjęcia za pomocą strzałek.
Wystawa zawierała także narrację dźwiękową, w której profesjonalny lektor odczytywał tekst napisany przez artystę, wprowadzając widza w stan lęku i dezorientacji poprzez nadmiar informacji. Dźwiękowe tło miało na celu wzmocnienie emocjonalnego oddziaływania wystawy, wprowadzając widzów w atmosferę niepokoju i niepewności. Artysta, wykonując performans na wystawie, zaprezentował proces twórczy, nanosząc odpowiedzi z ankiety na zasłonę, używając do tego drabiny – co miało symbolizować proces twórczy i tworzenie kolejnych warstw znaczeń. Z kolei maska, którą artysta nosił podczas wystawy, była metaforą współczesnych lęków i społecznych presji, które zmuszają jednostkę do zakładania maski i ukrywania swojej prawdziwej tożsamości.
Całość wystawy była głęboką refleksją nad wpływem mediów, technologii i presji społecznej na nasze życie oraz nad tym, jak współczesne społeczeństwo zmaga się z lękiem i strachem, zarówno w wymiarze indywidualnym, jak i globalnym.